Burendag

Een aantal jaren geleden heb ik met een paar buren het initiatief genomen om Burendag te organiseren. Dat was een hele operatie. Omdat het heel kort dag was, zaten we te worstelen met nog beschikbare budgetten, goed geholpen overigens door de wijkorganisatie. Gaandeweg haakten er een paar af, dus moesten we het uiteindelijk met een klein groepje voor elkaar krijgen. Het werd een geslaagde middag, maar sindsdien is er geen vervolg meer op gekomen.

Jammer eigenlijk, want de gemeente stelt een budget en pakket beschikbaar om het initiatief te ondersteunen, maar het hangt of staat hoe dan ook door de organisatie van de buren onderling.

Ook dit jaar is er niets georganiseerd in mijn wijk. Wat mij aan het denken zette. Mede door een praatje met een buurvrouw over hoe het vroeger in onze wijk was. Hoe buren op straat samenkwamen wat tot spontane spelletjesmiddagen of zelfs straat-BBQ’en leidde. Hoe de straten altijd gevuld waren met spelende kinderen.

Nu is het steeds meer ieder voor zich. Individualistisch. Zelfs elkaar groeten is niet vanzelfsprekend. En in hoeverre weet je eigenlijk met wie je in de straat woont. En dan heb ik het nog niet eens over het kennen van de persoon, maar alleen al het herkennen van gezichten.

Daarom wil ik Burendag dit jaar niet zomaar voorbij laten gaan.

Toen ik een paar weken geleden in mijn tuin bloemetjes aan het haken was voor mijn flowerpower fiets (vertel ik nog wel eens wat over met wat fotomateriaal), ontstond het idee om voor mijn buren bloemetjes te haken en te voorzien van een groet. En die heb ik gisterenavond bij mijn naaste (100 adressen) buren in de bus gedaan. Hopelijk heeft het bij vele buren een glimlach op het gezicht getoverd.

Ik wens iedereen een fijne Burendag