Overal lichtjes

Velen hebben er een mening over dat er in september al kruidnoten in de winkels liggen. De zomervakantie zit er nog maar net op en we zijn alweer bezig met het Sinterklaasfeest. Ik vind het ook wat aan de vroege kant en heb dan ook met mijzelf de afspraak gemaakt nog geen kruidnoten in huis te halen totdat de Sint naar het land komt. Ook dit jaar is me dat weer goed gelukt. Eerst maar eens de herfst verwelkomen en genieten van alle mooie herfstkleuren tijdens mijn wandelingen met Gawa.

Tijdens die wandelingen valt het mij op dat er al vanaf begin oktober aan sommige voorgevels of ramen kerstversiering pronkt. En een enkeling is zelfs zo enthousiast dat de kerstboom in vol ornaat de woonkamer siert. En de herfst moet nog beginnen.

Alles lijkt te verschuiven. De seizoenen, de start van de feestdagen. Laat mij dan maar lekker traditioneel zijn om te voorkomen dat ik periodes oversla. Een jaar vliegt al zo snel om, daar wil ik niet nog een extra versnelling in aanbrengen.

Vandaag is de 1e Advent. Dat is voor mij altijd het moment dat de feestdagen ingeluid worden. Nog geen kerstboom, nee eerst moet de Sint het land uit zijn, maar wel een adventskrans.

Als kind ben ik niet opgevoed met de bijbel, maar met tradities. En een van de tradities is de Adventskrans. Voor ons was dat het startsein naar de feestdagen, het aftellen naar Kerstavond de 24e december. Vroeger kregen mijn broer, zusje en ik ook een adventskalender. Elke ochtend een deurtje openen en een heerlijk chocolaadje eten, altijd weer een verrassing welke vorm er die dag achter het deurtje verstopt zat. En ja het is wel eens gebeurd dat een van ons (ik noem geen namen) al stiekem vooruit had gegeten, en niet alleen uit de eigen kalender, en om het te verbergen de deurtjes weer dicht had gedaan. Lang bleef dat natuurlijk niet verborgen want bij het eerste deurtje waar niets achter zat gingen de alarmbellen (lees ontzettingskreten) af. Ik weet niet meer hoe mijn moeder dit heeft opgelost, dat moet ik toch nog maar eens navragen.

De adventskrans werd altijd smaakvol door mijn moeder opgemaakt. Met rode appels en kleine versierinkjes. Vier rode stompkaarsen en altijd weer de mededeling dat er iedere week 1 kaars extra mocht worden aangestoken, wij mochten namelijk om de beurt de kaarsen aansteken. De basis was een smeedijzeren ring met 4 houders waar de kaarsen op geprikt konden worden. Ook mijn grootmoeder had zo’n adventskrans. En ik had mij voorgenomen ook jaarlijks een adventskrans te versieren zodra ik uit huis was.

Enkele jaren geleden gaf mijn moeder aan een wat bescheidenere krans te willen maken en ik was zeer geïnteresseerd in de smeedijzeren ring. Maar omdat ook mijn broer en zusje er recht op hadden en interesse bleken te hebben moesten we er alle 3 een eerlijke kans op maken. Mijn moeder hield een getal onder de 10 achter haar rug en wij moesten raden. Helaas was is niet de gelukkige. Doorgaans ben ik een goede verliezer, maar deze keer vond ik het zuur. Ik had me er namelijk jaarlijks de mooiste creaties op zien maken.

Inmiddels heb ik zelf een mooie basiskrans gekocht die ik jaarlijks met leuke figuurtjes versier. Ik probeer er ieder jaar weer net wat anders van te maken. Het opmaken van de adventskrans geeft me altijd een melancholisch gevoel. De feestdagen zijn voor mij altijd erg speciaal. Als kind brachten wij ze door in Duitsland bij mijn grootmoeder. De gehele kerstvakantie verbleven we daar. En die dagen stonden altijd in het teken van gezelligheid, lekker eten, veel snoepen, kerstfilms kijken en wandelen met Kazan onze herdershond. Daar dronken wij kindercola. Aten we iedere ochtend verse broodjes, het liefst met “le tartar”. Als toetje na het avondeten konden we kiezen uit een vanille- of chocoladepudding met slagroom. En toen we nog klein waren in de ochtend met z’n allen bij grootmoeder in bed kruipen om te luisteren naar de verhalen die ze voor ons voorlas. Advent was dus aftellen naar een feestelijke vakantie.

En als ik dan bezig ben met het versieren van mijn adventskrans passeren allerlei herinneringen de revue die me een warm hart geven en een glimlach op mijn gezicht toveren. En het startsein geven om af te tellen naar de 24e december dat ook nu nog voor ons traditioneel de kerstavond is waar we allemaal samenkomen en genieten van elkaar en heerlijk eten.

Een hele fijne Eerste Adventszondag voor jullie allen.